Nowy basior Grim

Imię: Grim, choć bracia nazywali go „Greywaren’em” (cokolwiek miałoby to znaczyć). Powszechnie przyjęło się też przezwisko Wrona, Gawron, Lunatyk, a nawet i Lucyfer.

Płeć: basior
Wiek: 55 lat (oczywiście nie wygląda na tyle, ale przestał się starzeć w wieku około 4 lat)

Partner: Szczerze mówiąc, jakoś nigdy specjalnie nie zależało mu na znalezieniu pani swego serca. I nie piszę tego po to, by zmotywować kogokolwiek do pierwszego ruchu, poważnie. Ktoś taki, jak Grim, znacznie lepiej wygląda w pojedynce, niż w parze.

Rodzina: Wychowywał się bez rodziców. Miał jednak trzech młodszych braci i starszą siostrę. Szkoda tylko, że wszyscy dawno pomarli…

Stanowisko: Doradca (w razie czego chętnie posłuży w wojsku, nie ważne na jakiej pozycji).

Wykształcenie: Zdecydowanie wojskowe, choć niezły z niego dyplomata i strateg. Zna się też na uzdrawianiu, choć oczywiście daleko mu do medyków, czy zielarzy.

Charakter: Gawron ma dość trudny charakter, co tutaj ukrywać. Chociaż próbuje się zmienić , to jednak jego prawdziwa osobowość często daje o sobie znać. Nie jest to najspokojniejszy basior, to trzeba przyznać. Ma tendencję do wszczynani bójek, a czasem nawet i ostrych kłótni, które mają naprawdę bardzo opłakane skutki. A wszystko dlatego, że nie potrafi trzymać swojego wężowatego języka za zębami i zawsze musi, ale to koniecznie musi coś złośliwie skomentować. Bywa bardzo szczery i bezpośredni, przez co wiele wilków woli nie pytać się go o opinię. Jeśli chcesz usłyszeć jakieś miłe słówka, lepiej nie proś o to akurat tego basiora, lub licz się z przykrą prawdą. Choć przyznaję, Grim uwielbia droczyć się z innymi (a zwłaszcza z paniami), to czasem jest to nic innego, jak sposób okazywania przez niego sympatii. Jest to wilk pełen sprzeczności i zazwyczaj podcinanie komuś skrzydełek, lub drobna rywalizacja jest u niego odpowiednikiem przyjacielskiej rozmowy. Nie jest duszą towarzystwa, dlatego też stara się unikać tłumów. Wyjątkiem są walki i narady wojenne, które przez te wszystkie lata, jako jedne z niewielu rzeczy, jeszcze go nie znudziły. Bywa bardzo zawzięty i czasem uparty. Nigdy nie rezygnuje z obranego przez siebie celu i zawsze przy nim trwa. Nie jest jednak tak, że basior buntuje się przeciwko każdemu rozkazowi i głupio upiera się przy swoim zdaniu. Jest naprawdę inteligentny, choć owa mądrość nie jest tą, która cechuje wszystkich myślicieli i filozofów. Przez wiele lat nauczył się na świecie tego co trzeba i widział właściwie wszystko, dlatego też trudno jest go czymkolwiek zaskoczyć. Czasem sprawia wrażenie bardzo znudzonego lub zmęczonego, ale to tylko efekt uboczny zbyt długiego życia i dekad pozbawionych snów. Co ciekawe, jest altruistą, choć owy altruizm przejawia się u niego w dość nietypowy sposób. Nie potrzebuje zbyt wielu przyjaciół i najczęściej ogranicza się do jednej, może dwóch dobrych znajomych. Choć wygląda jak narwaniec i typowy agresor to bardzo daleko mu do takiego zachowywania... no, zazwyczaj. Mimo tego, że jest nieprzewidywalny i przebiegły, to da się go tolerować, a nawet polubić. Można odmówić mu wielu zalet, ale na pewno nie lojalności i bezinteresowności. Ma silne poczucie przynależności do stada, lub nawet małych grup wilków i nigdy nie da nikomu obrażać swej watahy. Przez dekady lat spędzonych na świecie, czasem bywa znudzony życiem. Daleko mu jednak do myśli samobójczych. Miewa ryzykowne i szalone pomysły i czasem naprawdę niezły z niego wariat, do którego trzeba po prostu przywyknąć.

Historia: Od czego by tutaj zacząć? No dobrze, powiedzmy że Grim urodził się dekady temu, kiedy światem rządziły jeszcze trochę inne prawa, od tych które obowiązują dzisiaj. Co prawda natura nie zmienia się z dnia na dzień, ale sposób myślenia co poniektórych, a i owszem. Jego historia jest przykładem mani w czystej postaci, oraz radykalnych działań, do jakich wilki były kiedyś w stanie się posunąć. A zwłaszcza, jeśli chodziło i ich własne dobro. Zacznijmy może jednak od urodzin Gawrona. Grim był sierotą, wychowywanym przez najstarszą siostrę. Ich ojciec zginął na wojnie, z kolei matka umarła przy porodzie trzech młodszych synów- trojaczków. Persefona, siostra Grim’a miała zaledwie dwa lata, kiedy spadł na nią obowiązek opiekowania się czwórką młodych wilków. Myślicie, że ile tak wytrzymała? Rok… a dokładnie rok i trzy miesiące. W młodym wieku została zmuszona przejąć obowiązek matki, choć braci dalej traktowała jak rodzeństwo. Grim bardzo lubił Persefonę, choć przyznam, że siostra tylko jego traktowała jak prawdziwego brata. Basior, mając ponad rok umiał się już sobą zająć, dlatego często pomagał siostrze opiekować się młodszym rodzeństwem. Do tej pory nienawidzi dzieci…

Choć nie mieli ani rodziców, ani watahy, to razem jakoś dawali radę wyżyć. Tak jak wcześniej napisałam, rok później Persefona nie wytrzymała i zostawiła to wszystko za sobą. Rodzinę, dom, obowiązki… wszystko. Ponoć uciekła razem z kochankiem, narzeczonym, czy kim on tam dla niej był. Wielka szkoda, gdyż Grim naprawdę lubił siostrę. Od tamtej pory został sam, mając na głowie trójkę rodzeństwa. Całe szczęście, że maluchy były zdecydowanie bardziej samodzielne, inaczej życie pod opieką starszego brata naprawdę źle by się dla nich skończyło. Grim, podobnie jak wcześniej Persefona, opiekował się braćmi trochę ponad rok. Nie opuścił ich jednak z byle powodu, dlatego że nie miał już dla nikogo cierpliwości. Nic z tych rzeczy. Postanowił kontynuować tradycję swej rodziny i tak jak wcześniej ich ojciec, tak wtedy on sam zaciągnął się do wojska. Szło mu świetnie, a nawet rewelacyjnie. W bardzo szybkim tempie awansował na coraz to wyższe stopnie. Jego talent, a także zapał wzbudził szacunek wśród pozostałych wojowników. Był jednak mały… problem. Otóż Grim nie był zbytnio lojalny, a już na pewno nie okazywał skruchy swym przełożonym. Wojsko, oprócz przygotowania wilków do walki miało również na celu nauczenie ich postępowania według pewnych zasad. Gawron jednak nie widział w tym najmniejszego sensu i choć nie był wilkiem rebeliantem, to od czasu do czasu lubił wygłosić własne zdanie na dany temat. Nie, generałowie na pewno za nim nie przepadali, a przynajmniej większość z nich. Cóż, takie już życie.

Służba trwała przez kolejne dwa lata, choć minęły one całkiem szybko. Wszystko jednak pogorszyło się w ostatnim roku… Treningi stały się coraz dłuższe i bardziej męczące. Dowódcy wymagali zbyt wiele, niektóre wilki nie miały najzwyczajniej sił na dalszy trening. Niektórzy z wycieńczenia zmarli podczas testów. Grim jakoś dawał radę, choć w ostatnich miesiącach nawet on nie trzymał się najlepiej. Wojownicy mieli ograniczony sen. Wstawali jak najwcześniej, ćwiczyli cały dzień i niemalże całą noc, a potem kładli się bardzo późno. W skrajnych momentach nie było nawet najmniejszego sensu próbować zasnąć, zwłaszcza ze świadomością, że za godzinę musisz wstawać na trening. Ale Grim się nie poddawał i za wszelką cenę chciał iść w ślady ojca. Co robiło jego młodsze rodzeństwo? Nie miał pojęcia. W niektóre dni nawet nie wiedział jak ma na imię. Generałowie, którzy bacznie przyglądali się treningom, uznali że to wszystko nie daje efektów. Nadal było im mało. Aby poświęcić jak najwięcej czasu na treningi, na walki i na studiowanie map, dowódcy zdecydowali się ograniczyć sen wojowników do zera. Tak, to jeden z nich rzucił na Grim’a klątwę, przez którą basior od wielu dekad nie zaznał snu. Nie może spać, a co gorsza- nie może śnić. Klątwa ta działa od dekad i przez tak długi czas nie straciła swej mocy. Właściwie to przez jej ogromną siłę, Grim przestał się starzeć w wieku 4 lat, czyli od momentu, kiedy rzucono na niego urok. Czy to właśnie tego oczekiwali dowódcy? Ciężko powiedzieć, zwłaszcza że wszyscy pomarli już lata temu. To właśnie przez klątwę, Grim zdecydował się opuścić wojsko i udać się w długą podróż, jak najdalej od szaleństwa. Wątpię jednak,  by mu się udało.

Klątwa: Morfeusz

Zasady klątwy: Grim nie potrafi zasnąć. Nie chodzi o to, że gdy zaśnie, to spotka go coś złego, nic z tych rzeczy. On po prostu nie potrafi zmrużyć oka nawet na kilka chwil. Wiele razy próbował przywołać jakiś sen, ale nawet te już dawno go upuściły. A całe życie z bezsennością jest naprawdę ciężkie, w dodatku każda noc zdaje się coraz dłuższa, a dni ciągną się bez końca. Jakby to, że klątwa wciąż utrzymuje przy życiu nie było już wystarczającą męczarnią.

Nick: Annabeth
Głos: